Het ontwerp

Met het park en de beoogde locatie voor ogen wilde Hans iets maken dat omhoog ‘kringelt’. De mens zelf is gebonden aan de zwaartekracht, zijn gedachten niet. Een plek ter herdenking en samenkomst, met centraal een omhoog bewegende vorm, die van een afstand zichtbaar is en uitnodigt ook van dichtbij te bekijken. Om zo’n vorm te ontwikkelen experimenteerde Hans met materialen die in een draaiende beweging omhoog komen, en zo kwam Hans uit bij een papieren spiraal, staande gehouden door papier en tape. De gedachte ontstond om met aluminium plaat te werken; omdat de huid ervan na bewerking met schuurschijven licht in mooie patronen reflecteert en een zachte uitstraling heeft. Door de papieren opgerichte spiraalvorm uit elkaar te draaien en terug in het platte vlak te drukken ontstond een soort boemerangvorm, die Hans vervolgens overzette op aluminium plaat en die werd opnieuw tot de spiraalvorm gebogen.

Spelenderwijs probeerde Hans twee spiralen in en uit elkaar te laten draaien. Door identieke spiralen eerst volledig in elkaar te draaien en dan een halve slag terug, ontstond de vorm die het meest voldoet aan waar Hans naar op zoek was. Van welke kant je dat beeld ook benadert, de spiralende vormen lopen symmetrisch van buiten naar binnen, waar ze in het midden om elkaar heen omhoog draaien. Het aluminium is zo uitgesneden dat er ruimte en lucht is tussen de platen. Zo kun je de draaiing ook van de binnenkant ervaren, je kunt er doorheen kijken. Hans heeft nog een extra element aan het beeld toegevoegd. Bovenin zijn steeds duidelijker silhouetten van vogels te herkennen die als het ware uit het beeld wegvliegen. Vogels van divers pluimage, vanwege de diversiteit van mensen en de wens oog te hebben voor elkaar.